In een team van Holos masseurs en massagetherapeuten, masseer ik op vrijwillige basis ouders van zieke kinderen in het Ronald McDonald Huis in Utrecht.
Telkens weer raakt het me als ik de verhalen hoor van de ouders wiens kind ernstig ziek is. Onbegrip, onmacht en verdriet in plaats van een heerlijke kraamtijd, maar ook is er weer hoop en vreugde omdat het weer beter gaat. Zoveel verschillende verhalen, maar 1 ding hebben ze gemeen: de ouders zijn er voor hun zieke kind en dat is het enige wat telt. Ze moeten daarvoor een hoop regelen en cijferen zichzelf daarbij helemaal weg. En dan is het zo ontzettend fijn dat ze zich kunnen inschrijven voor een massage, waarbij ze even “uit” het ziekenhuis kunnen zijn en waarbij alle aandacht op dat moment alleen voor hen is.
Het blijft bijzonder wat je met een liefdevolle aanraking kan bereiken. Het geeft me een dankbaar gevoel dat ik dit mag doen.
Aanraken, raken en geraakt worden
