Herken je dat: gedachten die maar blijven malen? We maken heel wat overuren met de ‘intelligentie’ van ons brein. Maar we hebben ook een ‘andere intelligentie’, namelijk die van ons hart. Door deze hartintelligentie vaker te gebruiken ervaar je meer rust, vertrouwen en daadkracht. Naast deze kwaliteit heeft je hart ook nog andere kwaliteiten zoals vriendelijkheid voor jezelf, voor anderen, dankbaarheid. Het hart staat voor liefde en verbinding. En dan vooral verbinding met jezelf.

Het hart op de tong hebben, hartzeer, hartverwarmend, hartverscheurend. Allemaal uitdrukkingen die je vast wel kent. Het zijn uitdrukkingen die niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen. Ze drukken uit wat er binnenin je lichaam te voelen is. Ik geef nu enkele voorbeelden die betrekking hebben op het hart, maar zo zijn er tal van uitdrukkingen. Denk maar aan “een brok in je keel voelen” of “iets ligt als een zware steen op je maag”.

Maar voor nu hou ik het bij het hart. We kunnen niet zonder ons hart. Het pompt het bloed rond en zorgt er zo voor dat zuurstof en voedingstoffen via het bloed naar de spieren en organen getransporteerd worden. Tot zover het technische gedeelte van het hart. Zoals ik al aangegeven heb heeft het hart nog meer kwaliteiten. Kwaliteiten die niet zo 1,2,3 te zien zijn, maar wel te voelen.

Je hart volgen. Het hart geeft focus. Het is de toegangspoort om te kunnen leven volgens jouw eigen aard.
Het hart is een ander woord voor kern. Het is het orgaan van afstemmen, ontroeren, aanvaarden. Via ons hart vinden we onze waarheid, de liefde, maar vooral ook de verbinding met onszelf en met anderen. Het hart kan zich openen of zelfs openbarsten met een overweldigende kracht, maar het kan zich ook afsluiten en verharden door een gebrek aan liefde. Het is het centrum van communicatie, begrip, intuïtie en alomvattende liefde. Beelden, woorden en klanken worden door het hart in gevoelens vertaald. En gevoelens zijn de antennes van de ziel. 

Wist je dat je hart is verbonden met je tong (je hart luchten) en met je handen en je armen (de vleugels van je hart)? Hierdoor kun je handelen vanuit je hart. Leven vanuit ons hart wijst ons de weg naar hoe te leven, naar vervulling, geluk, wie we zijn, wat werkelijk bij ons past en hoe we dat vorm kunnen geven. 

Het klinkt zo simpel maar we zitten bij alles wat we doen in ons hoofd en zijn vooral bezig met wat anderen van ons verwachten. Hierdoor blokkeren we onszelf en raken we het contact met onze kern, wie we in wezen zijn, kwijt.

Liefde en verbinding
Als het hart altijd naar buiten gericht open staat en je veel geeft, voor anderen klaarstaat, dan kun je het contact met jezelf verliezen. Door het hart naar binnen toe te openen kun je jezelf ontvangen. Met liefdevolle aandacht je ware ik ontmoeten en je eigen beweging voelen. En datgene doen waar jouw hart ligt. Lief zijn voor jezelf is best wel moeilijk. Als ik aan mijn cliënten vraag of ze lief zijn voor zichzelf is het even stil en dan is het antwoord vaak: “Nee, eigenlijk niet.” Of “Veel te weinig”, maar vaak ook: “Wat is dat dan? Hoe doe je dat?”.

De klachten waarmee ze bij me komen zijn vooral gespannen nek en schouders, pijn in onderrug en bekkengebied, geen ruimte voelen in het borstgebied of een onbestemd gevoel rond de ribbenboog/maagstreek. Het gebied van de bovenrug, tussen de schouderbladen, is het gebied van het hartchakra. Bij een intake hoor ik een cliënt vaak zeggen veel spanning en een gevoel van (te) weinig ruimte in dit gebied te ervaren. 

Die klachten zeggen heel veel over hoe iemand in het leven staat of zichzelf neerzet (bekken, benen) en hoeveel ruimte je van jezelf mag innemen (ademruimte). Mag je er van jezelf zijn? En wat dacht je van een mentale of emotionele last die je op je schouders meedraagt? Sta je hier wel eens bij stil?

Lief zijn voor jezelf is dicht bij jezelf blijven en blijven focussen op wat jij wil, waar jouw verlangens liggen, wat jouw behoeften zijn en je grenzen aangeven. Als je alsmaar aan het geven bent dan kun je je voorstellen dat dit op den duur zoveel energie kost dat je batterij letterlijk en figuurlijk leeg raakt. Je voelt je kapot, leeg, uitgeblust.

Maar het kan ook zijn dat er onbewust iets is wat ervoor zorgt dat je alsmaar aan het geven bent en daarbij over je eigen grenzen gaat. Je doet wat hoort of van je verwacht wordt. Je past je voortdurend aan. Je doet je anders voor dan hoe je je van binnen voelt. Je hart doet niet vol mee.

Ons lichaam is een geschiedenisboek: alles wat we meemaken slaan we op
In mijn praktijk vertel ik mijn cliënten dat ons lichaam een geschiedenisboek is: alles wat we meemaken wordt opgeslagen, tot op celniveau, fijne maar ook nare herinneringen, trauma’s… 

Dat kan iets zijn wat in je eigen leven speelt, maar dat kan ook iets zijn wat van generatie op generatie is doorgegeven en wat jij meedraagt. Het zit dan in je systeem. 

Door een ingrijpende gebeurtenis, een ziekte, slecht slapen of aanhoudende klachten etc. kan dat wat opgeslagen is onbewust geraakt worden. We kunnen dan het gevoel hebben dat we vastlopen. Dit kan fysiek, mentaal maar ook emotioneel tot allerlei klachten of symptomen leiden. Ons lichaam laat ons door middel van deze signalen voelen wat er zich innerlijk afspeelt en dat het aandacht nodig heeft.

Omdat mijn cliënten voornamelijk uit vrouwen bestaan wil ik graag wat over de vrouw, moeder, dochter, kortom: de vrouwenlijn of vrouwelijke generatie vertellen. Zeker ook omdat ik mijzelf hierin herken. 

Als kind hebben we de aanwezigheid, onvoorwaardelijke liefde, steun en zorg van ouders of verzorgers nodig. Ze doen hun best om ons zo goed mogelijk groot te brengen met alles wat binnen hun mogelijkheden ligt. Hierdoor kunnen we opgroeien tot een evenwichtig mens.

Maar vanuit het patriarchale verleden is de vrouw vooral verantwoordelijk gesteld voor de opvoeding van de kinderen en heeft ze daardoor niet de kans gekregen zichzelf te ontwikkelen. Ze leerde haar eigen behoeften en emoties te onderdrukken. En om goedkeuring te krijgen deed ze wat er van haar verwacht werd en verloochende ze zichzelf, cijferde zichzelf weg. Onze ouders zijn zelf ook kinderen, van hun ouders. En hun ouders zijn weer kinderen van hun ouders en ga zo maar door. Wat onze ouders tijdens hun opvoeding niet hebben meegekregen, kunnen ze ook aan ons niet doorgeven. Zo kan het gebeuren dat binnen generaties bepaalde situaties zich keer op keer herhalen, omdat ze in ons systeem zijn gaan zitten.

Moeder-wond
Door te geven reiken we onze armen uit, maar door onze armen uit te reiken vragen we onbewust datgene wat we zelf nodig hebben. Als je als klein meisje, verwachtingsvol en onbevangen, niet van je moeder gekregen hebt wat jij nodig had tast dit je vermogen tot zelfliefde en eigenwaarde aan. Het kleine meisje voelt zich niet gezien, niet gehoord en kruipt steeds meer in haar schulp, ver weg. En leidt het leven zoals anderen (je ouders, je kinderen of misschien je partner) dat van je verwachten. Je bent hard voor jezelf, maar liefdevol naar anderen en je streeft voortdurend naar perfectie. Je bent voortdurend bang of je wel geliefd bent. Je blijft buiten jezelf zoeken naar wat je gemist hebt en projecteert je behoefte aan moederlijke zorg op mensen en situaties om je heen. Je hebt de neiging om alles te willen regelen want zo hou je de controle. Je leeft op wilskracht en houdt alle ballen in de lucht om niet te hoeven voelen wat je innerlijk mist. 

Het patroon van generaties herhaalt zich en gaat door totdat iemand zich bewust wordt van het patroon dat wordt meegedragen en doorgegeven. Bewustwording van de emotionele arbeid die je voor je moeder verricht en die je als een last meedraagt. Wanneer je je verantwoordelijk voelt voor het geluk van je moeder kost dit zoveel energie dat dit je totaal uitput, maar overweeg je ermee te stoppen dan twijfel je en vraagt je af of je wel goed genoeg bent. Je hebt het gevoel dat het aan jou ligt en niet aan je moeder. Je schaamt je voor wie je bent en voelt je niets waard.

Heling
Jij kunt diegene zijn die zich bewust wordt van het patroon. Door te focussen op de pijn en onderdrukte emoties van jezelf en van alles wat je jezelf ontzegd hebt omwille van je moeder.

Het helen van de moederwond begint bij de bewustwording dat je emotionele arbeid voor je moeder verricht. Door wat jij van je moeder meedraagt aan haar terug te geven kun je weer in contact komen met jezelf, jouw kern. Met liefdevolle aandacht je ware ik ontmoeten en je eigen beweging voelen. En datgene doen waar jouw hart ligt en het leven leiden zoals jij dat wil. 

Heling betekent naast het kleine meisje, je innerlijke kind, gaan staan en doorvoelen wat het voor haar heeft betekend: het verdriet, de pijn, de boosheid en schaamte. Ga naast haar staan en erken haar verdriet, haar pijn, boosheid en schaamte. Door aandacht te geven aan wat er binnen in jou speelt, het waar te nemen zonder te oordelen, kan dat wat opgeslagen ligt eindelijk gezien en gevoeld worden en kom je weer in contact met jezelf. 

Door het helen van de moederwond zorg je ervoor dat je deze niet doorgeeft aan jouw kinderen en stopt het bij jouw generatielijn. Door het helen van de moederwond kun je zijn wie je in wezen bent. 

Mede door mijn opleiding bij Holos, Academie voor massagetherapie, en mijn eigen persoonlijke ontwikkeling ben ik wie ik nu ben. Ik ben dankbaar met alles wat op mijn pad is gekomen. Ik heb ervan geleerd, leef bewuster, ben gegroeid en groei nog steeds.

De 8-daagse cursus “Familieopstellingen” heeft daar aan bijgedragen en nog meer verdieping aan gegeven. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben nog dieper in mijn innerlijk gedaald, nog meer naar de kern. En ik ben nog meer inzichten rijker geworden. Deze therapievorm helpt ons bewust te worden hoe het familiesysteem invloed heeft op ons leven. Hoe we aan het werk kunnen gaan met niet geheelde wonden en trauma’s. Het helpt inzicht te krijgen in onze eigen patronen die ons belemmeren om te doen wat we werkelijk willen: Leven vanuit ons hart.